week 5, 6, 7
Blijf op de hoogte en volg Nikki
11 December 2015 | Filipijnen, Calinan
In deze weken hebben we behoorlijk wat gedaan.
Ik begon met een paar dagen op de kinderafdeling te werken. De kinderen zijn helaas wel erg bang voor je en zitten je ongegeneerd aan te staren. Naar mate de kinderen aan je wennen, komen ze toch wat dichter bij. Wel vond ik het soms hard hoe ze met de kinderen omgaan. Er was bijvoorbeeld een jongen die geen antibiotica wilde, omdat hij het vies vond smaken. Toen gingen ze die jongen met handen en voeten vast houden en de spuit in zijn mond zetten. Hij stikte bijna naar mijn idee. Die jongen begon hard te schreeuwen, maar iedereen zat hem maar uit te lachen (familie, familie van andere patienten en ja incl. verpleegkundigen zelf). Ik moest toen echt even weg kijken. Ook heb ik gezien hoe ze bijvoorbeeld een maagsonde in brengen hier. Ook heel lomp, waardoor het kindje bloed begon op te hoesten en dat slangetje ook helemaal rood van het bloed was. Op sommige handelingen na zijn ze wel lief voor de kinderen hoor. Gelukkig.
Ook hebben we eindelijk een medical mission gedaan. We gingen met een arts en 2 verpleegkundige de bergen in. Daar stonden grote groepen mensen ons al op te wachten. Deze mensen waren eigenlijk allemaal ondervoed en ziek. Ze werden eerst gecontroleerd door de arts en daarna kregen ze de nodige medicatie. Ook kregen ze een bord eten, omdat het voor sommige ver lopen is naar hun woonplaats. Dit konden we mede uitvoeren dankzij jullie sponsor geld! Heel erg bedankt daarvoor!
We zijn naar een rehap wezen kijken. Daar zijn de meeste mensen verslaafd aan meth. Je ziet daar ook al verslaafde rond lopen van bijv 11 jaar. Heel jong. Wanneer je je niet aan de regels houd, mag je 3 maanden het programma niet mee doen en daarna 9 dagen van 12 uur op een dag naar de muur staren. Ze zetten dan letterljk een stoel in een hoek van de kamer neer, waarbij je naar de muur staart. Je mag alleen voor slapen, eten en naar de toilet gaan op staan.
Verder zijn we ook naar een huis geweest voor straat jongetjes. Daar kwamen jongens die met de politie in aanraking zijn geweest (diefstal, drugshandel, maar ook moord). Dit waren jongens tm 15 jaar.
Ook zijn we naar een meisjes opvang geweest die seksueel misbruikt zijn door familie leden.
En natuurlijk de vakantie in Cebu en Bohol.
We hebben geweldige dingen gedaan. In Bohol hebben we gezwommen met walvishaaien. Het zijn echt beesten van 5 a 6 meter. Het is eng als ze recht naar je toe zwemmen, maar verder is het vooral heel bijzonder om ze te zien. En nee ze zijn absoluut niet gevaarlijk.
Ook heb ik nu mijn duikbrevet! We hebben 3 dagen gedoken. In het begin was het behoorlijk eng. Vooral de oefeneningen die je moet doen. Je moet bijvoorbeeld in het water je duikbril af kunnen zetten en weer ook, hetzelfde geld voor het zuurstof. Dat vonden Katelijn en ik ook echt het vreselijkste om te doen. Gelukkig kon de duikinstructeur ons goed geruststellen.
Na al die oefeningen mogen wij nu max 18 meter duiken. Het is echt zo geweldig mooi en bijzonder. Vooral de scheeldpadden die we hadden gezien, waren echt heel mooi. Kan nu al niet wachten op het duiken in Palawan!
Morgen gaan we met alle vrijwilligers een varken kopen en klaar maken voor het eten. Ik ben benieuwd hoe zo iets gaat.
En volgende week vrijdag hebben we het kerstfeest met het ziekenhuis personeel!
Ik begon met een paar dagen op de kinderafdeling te werken. De kinderen zijn helaas wel erg bang voor je en zitten je ongegeneerd aan te staren. Naar mate de kinderen aan je wennen, komen ze toch wat dichter bij. Wel vond ik het soms hard hoe ze met de kinderen omgaan. Er was bijvoorbeeld een jongen die geen antibiotica wilde, omdat hij het vies vond smaken. Toen gingen ze die jongen met handen en voeten vast houden en de spuit in zijn mond zetten. Hij stikte bijna naar mijn idee. Die jongen begon hard te schreeuwen, maar iedereen zat hem maar uit te lachen (familie, familie van andere patienten en ja incl. verpleegkundigen zelf). Ik moest toen echt even weg kijken. Ook heb ik gezien hoe ze bijvoorbeeld een maagsonde in brengen hier. Ook heel lomp, waardoor het kindje bloed begon op te hoesten en dat slangetje ook helemaal rood van het bloed was. Op sommige handelingen na zijn ze wel lief voor de kinderen hoor. Gelukkig.
Ook hebben we eindelijk een medical mission gedaan. We gingen met een arts en 2 verpleegkundige de bergen in. Daar stonden grote groepen mensen ons al op te wachten. Deze mensen waren eigenlijk allemaal ondervoed en ziek. Ze werden eerst gecontroleerd door de arts en daarna kregen ze de nodige medicatie. Ook kregen ze een bord eten, omdat het voor sommige ver lopen is naar hun woonplaats. Dit konden we mede uitvoeren dankzij jullie sponsor geld! Heel erg bedankt daarvoor!
We zijn naar een rehap wezen kijken. Daar zijn de meeste mensen verslaafd aan meth. Je ziet daar ook al verslaafde rond lopen van bijv 11 jaar. Heel jong. Wanneer je je niet aan de regels houd, mag je 3 maanden het programma niet mee doen en daarna 9 dagen van 12 uur op een dag naar de muur staren. Ze zetten dan letterljk een stoel in een hoek van de kamer neer, waarbij je naar de muur staart. Je mag alleen voor slapen, eten en naar de toilet gaan op staan.
Verder zijn we ook naar een huis geweest voor straat jongetjes. Daar kwamen jongens die met de politie in aanraking zijn geweest (diefstal, drugshandel, maar ook moord). Dit waren jongens tm 15 jaar.
Ook zijn we naar een meisjes opvang geweest die seksueel misbruikt zijn door familie leden.
En natuurlijk de vakantie in Cebu en Bohol.
We hebben geweldige dingen gedaan. In Bohol hebben we gezwommen met walvishaaien. Het zijn echt beesten van 5 a 6 meter. Het is eng als ze recht naar je toe zwemmen, maar verder is het vooral heel bijzonder om ze te zien. En nee ze zijn absoluut niet gevaarlijk.
Ook heb ik nu mijn duikbrevet! We hebben 3 dagen gedoken. In het begin was het behoorlijk eng. Vooral de oefeneningen die je moet doen. Je moet bijvoorbeeld in het water je duikbril af kunnen zetten en weer ook, hetzelfde geld voor het zuurstof. Dat vonden Katelijn en ik ook echt het vreselijkste om te doen. Gelukkig kon de duikinstructeur ons goed geruststellen.
Na al die oefeningen mogen wij nu max 18 meter duiken. Het is echt zo geweldig mooi en bijzonder. Vooral de scheeldpadden die we hadden gezien, waren echt heel mooi. Kan nu al niet wachten op het duiken in Palawan!
Morgen gaan we met alle vrijwilligers een varken kopen en klaar maken voor het eten. Ik ben benieuwd hoe zo iets gaat.
En volgende week vrijdag hebben we het kerstfeest met het ziekenhuis personeel!
-
11 December 2015 - 08:39
Inge:
Hoi Nikki,
Nou, nou, jij maakt wat mee! Ik zit hier met tranen in mijn ogen te lezen. Tranen omdat ik het zo zielig voor de kinderen daar vind, de manier van omgang. Tranen van geluk; omdat het zoo mooi is wat je meemaakt!
Fijn om te lezen dat het sponsor geld goed wordt gebruikt.'t is toch wat dat je een dag moet lopen voor een bezoek vd arts!
Ik heb zo'n donker bruin vermoeden dat de 3 mnd eigenlijk te kort zijn...
Geniet van 'het varken ah spit': lekker! Maak er een mooi feestje van!
Nikki, (en de rest) GENIET ER NOG MAAR VAN!
Fijne kerstdagen daar! Ook bijzonder om eens mee te maken!
Liefs xx
Inge
-
11 December 2015 - 18:16
Willy Vd Wijngaart:
Nou Nikki ,jij maakt het wel mee,je ziet een hoop ellende maar je maakt ook dankbare dingen mee ,en de prachtige natuur super -
11 December 2015 - 22:25
Jolanda:
Hoi Nikki,
Wat een bijzondere ervaringen doe je toch op! En heel dubbel: het exotische, duiken, walvishaaien etc is natuurlijk prachtig. Maar de hardheid, de ellende, die je deels meemaakt, is natuurlijk verschrikkelijk. Maar ook al ben jij die druppel op de gloeiende plaat, velen druppels maken een oceaan! Zo is ieder persoon die je helpt, er een. JIJ zou het maar eens zijn, die geholpen wordt, of je zusje of broertje!
Mooi dat je met het sponsorgeld ziet wat je ermee kunt bereiken!
Morgen, eet smakelijk, geniet ervan en deel het!
Liefs,
TJ
-
12 December 2015 - 12:20
Carla:
Hey Nikki,
Wat heb je weer een mooi verslag geschreven. Toch heel bijzonder wat jullie daar allemaal al meegemaakt hebben. Van hele emotionele ervaringen tot aan een geweldige vakantie toe!
Geniet ervan, we skypen snel weer!
Groetjes,
Carla -
14 December 2015 - 14:21
Oma:
Hallo Nikki Hoe is het? aan het verslag te vernemen is het wel gevarieerd spannend en leerzaam dan hebben wij in het koude kikkerlandje niet te klagen maar dan vliegt voor jou de tijd maar voor ons niet ik zal blij zijn als je weer thuis ben met 1 te Kerstdag zijn wij bij Jolanda met z'n allen Dan Zullen WIJ Op JOU Succes proosten lieverd veel Liefs maar aub voorzichtig Oma en Opa xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
